Het aardige van het vak stoelmasseur zijn de positieve reacties van degenen die je onder handen krijgt. Wanneer je ’s ochtends met je stoel bij een bedrijf binnenstapt ontmoet je telkens weer blije gezichten. Afgelopen vrijdag was ik te gast bij een van onze vaste opdrachtgevers toen een medewerker binnenstapte met klachten aan zijn schouder.

 Acupunctuur.

Na zijn laatste behandeling, twee weken geleden, met ondersteuning van een aantal acupunctuurnaalden waren de klachten wel verbeterd maar ’s avonds na het werk voelde hij het soms weer opkomen. ’Je zit ook nog steeds te telefoneren met de hoorn tegen je schouders, waarom neem je geen headset’ ?…
Een overbodige opmerking want deze kerel is zo levenslustig, beweeglijk, dynamisch en vitaal dat hij zich waarschijnlijk gevangen voelt, zo vastgebonden aan het draadje van een headset.
Terwijl ik een aantal pijnlijke spanningspunten op zijn schouders behandel, vertelt hij me dat hij over een paar weken gaat trouwen. Honderd procent toegewijd aan zijn relatie en overtuigd van de stap die hij gaat nemen, hebben we het over het al dan niet kinderen nemen en over vrienden en relaties. Behoorlijk persoonlijke zaken passeren de revue tijdens deze informele sessies. Ik verbaas me er iedere dag weer over hoe je in dit vak zo gemakkelijk contact maakt met mensen.

Pijnlijk.

Terwijl ik een heel gemeen punt op zijn schouder te pakken heb, begint hij te kreunen en te protesteren tegen de pijn. Diep doorademen; het is maar pijn.….. Je gaat toch niet dood hoop ik, plaag ik hem terwijl ik de spanning uit zijn schouder druk. Hierop antwoordt hij met de gevleugelde woorden; “Als ik dan hier dan toch aan mijn eindje kom; M’n trouwpak hangt in mijn kast, ga je gang!” Als dat geen compliment is…… : )